W kolejnym tygodniu będziemy rozmawiać o zwierzętach dzikich żyjących w naszych lasach i mieszkających w zoo. Porozmawiamy o różnych kotach – domowych i dzikich, poznamy zasady zachowania w sytuacji spotkania nieznajomego lub dzikiego zwierzęcia.

Wysłuchanie wiersza czytanego przez Rodzica pt. „Może zobaczymy”- H. Bechlerowej.

Idźmy leśną ścieżką

cicho, cichuteńko,
może zobaczymy
sarniątko z sarenką.

 

Może zobaczymy
wiewióreczkę małą,
jak wesoło skacze
z gałęzi na gałąź.

I niech nikt po lesie
nie gwiżdże, nie woła –
może usłyszymy
pukanie dzięcioła.

 

A może zaśpiewa
między gałązkami
jakiś leśny ptaszek,
którego nie znamy…

 

I będzie nas witał
wesołą piosenką!
Tylko idźmy lasem
cicho… cichuteńko…

 

Postawienie pytań do wiersza

• O jakim miejscu jest mowa w wierszu?

• Jak należy się w tym miejscu zachowywać?

• Dlaczego powinniśmy być tam cicho?

• Jakie nazwy zwierząt występują w wierszu? (sarna, wiewiórka,
  dzięcioł).

• Czyim domem jest las? (zwierząt: ptaków, ssaków, owadów).

 

 Odgadywanie zagadek.

Chodzi po świecie
z domkiem na grzbiecie. (ślimak)

Nie osa, nie mucha
bzyka koło ucha.
Kiedy ukłuje, bąbel wyskakuje. ( komar )

Jak telegrafista stuka,
gdy korników w lesie
szuka. ( dzięcioł )

Choć się w ciemnej dziupli
chowa, mówią, że to mądra
głowa. ( sowa )

Lato nam śpiewem umilają
zimą na naszą pomoc czekają. ( ptaki )

Kręcę się i pracuję, kopiec
Z igieł buduję.
Dźwigam igły jak bale
i nie narzekam wcale. ( mrówka )

Te zwierzęta, jak pługami
mogą las przekopać cały. ( dziki )

Nie boi się głodu
nawet w ciężkie czasy.
Ma zawsze w swej dziupli
orzechów zapasy. ( wiewiórka )

Wiadomości z życia leśnych zwierząt– opowiadanie ( dzik, sarna, lis, zając, wiewiórka, jeż ) lub oglądanie ilustracji w czasopismach, na stronach internetowych.

Zabawa: „Wyścigi mrówek”.

Każda mrówka ma za zadanie w jak najszybszym czasie przenieść do mrowiska określoną liczbę papierowych kulek ( zamiast igieł ).Dziecko i rodzic (mrówka) może jednorazowo zabrać ze sobą tylko jedną kulę. Wygrywa ta mrówka, która najszybciej przeniesie igły do swego mrowiska.

Rzuty szyszkami (papierowymi kulkami) do dziupli ( pudełka ).
─ dzieci i rodzic rzucają prawą i lewą ręką
─ kto rzucał najcelniej ?

Wirtualna wizyta w Warszawskim Ogrodzie Zoologicznym – rozpoznawanie i podawanie nazw zwierząt mieszkających w zoo. https://www.youtube.com/watch?v=HpcJwNoyjUk&ab_channel=Rafa%C5%82St%C4%99pnik

Obejrzyj zdjęcia zwierząt. Spróbuj odpowiedzieć na pytania:

https://warszawa.naszemiasto.pl/niezwykle-fotografie-zwierzat-z-warszawskiego-zoo-zobaczcie/ga/c8-4668826/zd/32740076

 

• Jakie zwierzę ma długą szyję?

• Jakie zwierzę jest w paski?

• Jakie zwierzę ma ogromne uszy?

• Jakie zwierzę jest ptakiem, a nie potrafi latać?

• Jakie zwierzę lubi banany?

• Jakie zwierzę potrafi naśladować mowę człowieka?

 

Spróbuj nauczyć się piosenki – „Idziemy Do ZOO”.

https://www.youtube.com/watch?v=rXz-hKkUvoM

 

Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo
Zoo, zoo, zoo 2x

W pierwszej klatce małpy skaczą: hop, hop, hop
W pierwszej klatce małpy skaczą: hop, hop, hop

Za ogony siebie łapią

I na linach się się bujają
W pierwszej klatce małpy skaczą hop, hop, hop
A papugi wciąż gadają: daj, daj, daj
A papugi wciąż gadają: daj, daj, daj
Ciągle skrzeczą, piszczą, wrzeszczą
Daj mi loda, ciastko, żelka
A papugi wciąż gadają: daj, daj, daj…

Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo
Zoo, zoo, zoo 2x

Słonie trąbą wodę piją: chlup, chlup, chlup

Słonie trąbą wodę piją: chlup, chlup, chlup
Bo tak już jest to zrobione
Trąbą piją wodę słonie
Słonie trąbą wodę piją: chlup, chlup, chlup
No a hieny wciąż się śmieją: hi, hi, hi
No a hieny wciąż się śmieją: hi, hi, hi
Nie wiadomo wciąż dlaczego
Humor dopisuje hienom

No a hieny wciąż się śmieją: hi, hi, hi

Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo, zoo, zoo
Idziemy do zoo
Zoo, zoo, zoo 4x

Kolorowe papugi – zapoznanie z wyglądem i zwyczajami papugi. Utrwalenie znajomości kolorów podstawowych. Rodzic prezentuje dziecku zdjęcia wybranych papug: ary, nimfy, żako, kakadu, barabandy, papużki nierozłączki. Dzieci i R. prowadzą swobodną rozmowę o wyglądzie papug, zwracają uwagę na ich ubarwienie (dzieci starają się podawać nazwy kolorów), dzioby, naturalne miejsce zamieszkania. R. opowiada, że papugi, które żyją w naszych domach lub w zoo muszą być chronione w klatkach bądź zamkniętych pomieszczeniach, duże klatki nazywają się woliery. Zdjęcia i informacje dostępne pod linkiem: https://fajnepodroze.pl/ciekawostki-informacje-papugi/

 

Papugi

 

 Gadułami są papugi,

mają język ciut za długi.

Gdy powierzysz im sekrecik,

w mig sekrecik w świat poleci,

bo te ptaki, tak już mają,

co usłyszą - powtarzają.

 

Rozmowa na temat umiejętności papug.

 

 Papuga – praca z wykorzystaniem kółek. Propozycje prac dostępne pod linkiem:

https://wczesnoszkolni.pl/technika-wykonania/kolka-origami-pomysly-plastyke

 

Papuga kolorowa – zabawa dostępna pod linkiem: https://www.youtube.com/watch?v=h5D90wYVX-0&ab_channel=PM5Toru%C5%84

 

Posłuchaj wiersza „Portret kota” B. Kamińska. Spróbuj samodzielnie narysować portret kota. Pokoloruj według własnego pomysłu.

 

Rysowanie kota,

Dla chętnego…

To nic trudnego!

Głowa okrągła jak słońce,

Dwa uszka sterczące,

Oczy najpiękniejsze w świecie.

Wąsiska długie, najdłuższe przecież,

Jeszcze tylko trójkątny nosek,

Słodka mordeczka…

I już mam portret koteczka!

 

Zabawa ruchowa ,,Kotki” – dziecko wykonuje określone czynności:

- kotki biegają – dziecko porusza się na czworakach

- kotki robią koci grzbiet – rodzic pokazuje, jak wykonać ćwiczenie, dziecko naśladuje -kotki piją mleczko z miseczki – dziecko układa dłonie w kształt miseczki i naśladuje picie mleka

-kotki oblizują się i miauczą - dziecko oblizuje wargi i miauczy jak kot

 

Domowe zabawy ruchowe – Baw się razem z Misiem!

https://www.youtube.com/watch?v=d9iT7iuIr9s&ab_channel=NiepublicznePrzedszkoleMi%C5%9BwKutnie

 

„Koty i kotki” – określanie cech jakościowych i ćwiczenie umiejętności używania tych określeń. Kształtowanie umiejętności porządkowania elementów od najmniejszego do największego i odwrotnie. Rodzic trzyma w ręku kotka-przytulankę i rozmawia z dzieckiem o kotkach:

Jakie są kotki?;

Za co je lubimy?;

Jakie mają zwyczaje?;

Jak miauczą?.

R. rozkłada przed sobą trzy obrazy kotów: kota domowego, żbika, rysia. Przedstawia dzieciom zwierzęta i prosi, aby wskazały małego kota, większego i największego. Opowiada o tym, gdzie te koty mieszkają (żbik i ryś zamieszkują góry zwane Bieszczadami, żbiki mieszkają też w Beskidach, bardzo trudno jest je zaobserwować, bo są bardzo płochliwe. Rysie mieszkają również w Kampinosie), pyta, czym się różnią te koty.

 

„Ułóż według wielkości”- dziecko otrzymuje 3 obrazki tego samego obiektu: mały, średni, duży. Rodzic proponuje dziecku, aby zrobiło porządek z obrazkami. Dziecko porządkuje obrazki według własnego pomysłu. R. prosi dziecko: Powiedz mi, jak uporządkowałeś/łaś obrazki.

 

 „Nieznajome” – rozmowa o emocjach, strach przed nieznanym.

 

Coś nowego - Dominika Niemiec

Nigdy tam nie byłem.

Ogarnia mnie trwoga.

Ze strachu nawet trzęsie mi się noga.

Nie robiłem tego.

To coś nowego,

zwyczajnie się boję.

Przyznaję ci się, kolego.

Tak już bywa,

że to co znane

z odwagą

często bywa związane.

A gdy coś nowe,

zupełnie obce mi,

strach mnie dopada,

odwaga czmycha za drzwi.

 

Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu.

Co czuł bohater wiersza?;

Czego się bał?;

Jakiej sytuacji mógł dotyczyć jego strach?;

Czy wy czuliście kiedyś strach przed czymś nieznanym?;

Czy jest coś, czego kiedyś się baliście, a teraz już się tego nie boicie?.

 

 „Groźny pies” – zajęcia ruchowe połączone z nauką postawy obronnej podczas ataku psa. Rodzic prezentuje układ ciała w postawie obronnej: klęk, oparcie pupy na piętach, przyciągnięcie brzucha do kolan, nakrycie karku i uszu splecionymi dłońmi – udawanie żółwia w skorupie. Po usłyszeniu klaśnięcia dzieci chodzą, biegają. Na hasło: Uwaga, groźny pies! Przyjmują postawę obronną, bądź jak drzewo dzieci przyjmują inną pozę polecaną podczas ataku psa – ustawiają się bokiem do R. (docelowo – bokiem do psa), stoją sztywno i nieruchomo, ręce trzymają blisko ciała.

 

 „Zaczarowane okienko” – ćwiczenie grafomotoryczne, uzyskiwanie ciekawych efektów plastycznych poprzez eksperymentowanie.

 

Dzieci siadają przy stolikach, mają przed sobą kartki, nakładają na nie kartony z otworem kwadratowym lub w kształcie koła. Z pomocą wybranego narzędzia zapełniają przestrzeń (zamalowują, rysują tylko obwód, wypełniają kropkami, kółkami, kreskami), przesuwają szablon, zmieniają narzędzie. Czynność powtarzają kilka razy. Na końcu podziwiają efekt plastyczny.

Potrzebne rzeczy: kartki, szablony (kartony A5 z wyciętym kwadratem o boku 3 cm lub kołem o średnicy 3 cm), flamastry, kredki, pastele.

 

„Zadania dla małych bystrzaków: https://www.youtube.com/watch?v=Zk3_uPwqTyI&ab_channel=S%C3%B3wkaZosia

1. "W zoo" Wiersz Janusza Minkiewicza. Poszerzanie wiedzy dzieci o nazwy zwierząt żyjących w zoo, rozbudowywanie słownika. Wdrażanie do szanowania zwierząt i ich miejsca zamieszkania.

By kolibry przez wronę
Nie ostały zjedzone,
By przypadkiem też wrony
Nie zjadł lis wygłodzony,
Żeby lis zaś przy tym
Nie zjadł wilk z apetytem,
By pantera w chwil kilka
Nie zdążyła zjeść wilka
I pantery by tygrys
Na śniadanie nie przegryzł,
By tygrysa ( zgadliście!)
Nie zjadł lew, oczywiście...

O to dbać musi stale,
Pilnie patrząc wokoło
Stary Michał Kawalec,
Co dozorcą jest w ZOO.

Musi dbać i o siebie,
Żeby sam przypadkiem
Lwią się nie stał kolacją
Lub tygrysim obiadkiem.

 

Pytania do wiersza:

 

• O jakim miejscu jest mowa w wierszu?

• Jak należy się w tym miejscu zachować?

• Dlaczego powinniśmy być tam cicho?

• Jakie zwierzęta mieszkają w zoo?

 

2. „Gdzie mieszkają dzik, żmija i łoś?” - rozmowa na temat dzikich zwierząt i zabawa dydaktyczna.

Dziecko siada przed rodzicem na dywanie. Rodzic wymienia nazwy dzikich zwierząt żyjących

w Polsce: niedźwiedź, żmija, wilk, dzik, sarna, łoś i krótko je charakteryzuje, wykorzystując

informacje tj.:

Niedźwiedź brunatny – drapieżny ssak. Jego sierść ma kolor ciemnobrązowy. Można go spotkać w polskich górach (głównie w Bieszczadach i Tatrach). Niedźwiedzie to bardzo duże zwierzęta o grubej szyi i nieco wydłużonej głowie. Żywią się najchętniej rybami.

Żmija zygzakowata – gatunek węża jadowitego. Ciało ma zazwyczaj w kolorze ciemnozielonym lub brązowym, na grzbiecie nieco ciemniejszy „zygzak”. Można ją spotkać na obrzeżach lasów i podmokłych łąkach. Żywi się małymi zwierzętami: kretami, żabami, gryzoniami.

Wilk szary – drapieżny ssak. Wilki są podobne do średniej wielkości psów, np. owczarków niemieckich, ich sierść składa się z kilku rodzajów białych i szarych włosów. Żywią się innymi zwierzętami. Można je spotkać w polskich lasach, najwięcej ich jest w górach (Karpatach).

Dzik – duży ssak. Wyglądem przypomina dużą świnię domową, jego skóra jest pokryta szorstkimi włosami (czyli szczeciną) w kolorze czarnym lub ciemnobrązowym. Dziki występują w całej Polsce, najmniej jest ich w górach. Są wszystkożerne, najczęściej jedzą: żołędzie, grzyby i inne rośliny.

Sarna – ssak parzystokopytny. Można ją spotkać w całej Polsce, zamieszkuje głównie lasy liściaste, ale niektóre sarny przystosowały się również do mieszkania na polach, łąkach, nawet w pobliżu dużych miast. Sarna jest zwierzęciem średniej wielkości, ma smukłe ciało i wysokie nogi. Kolor jej sierści zmienia się w zależności od pory roku: latem jest czerwonobrązowa, zimą – siwobrązowa. Żywi się trawami, ziołami, grzybami, owocami leśnymi.

Łoś – największy ze ssaków kopytnych, ma duże rozłożyste poroże. Można go spotkać w wielu parkach narodowych w Polsce, lubi mokre podłoża, np. bagna. Żywi się roślinami. 

Następnie: dziecko próbuje przedstawić wybrane zwierzątka za pomocą ruchów i wydawanych odgłosów oraz opisać zwierzęta, ze szczególnym uwzględnieniem podobieństw i różnic między nimi (dot. występowania, wielkości, pokarmu), wykorzystując ilustracje wybranych zwierząt.

(zwracamy uwagę, aby dziecko wypowiadało się całym zdaniem).

 

3. „Idziemy do ZOO” - zabawa przy piosence dostępnej pod linkiem:

https://www.youtube.com/watch?v=rXz-hKkUvoM

Dziecko naśladuje zwierzątka w piosence.

(do zabawy zapraszamy rodzeństwo).

 

4. Wirtualna wizyta w Ogrodzie Zoologicznym – prezentacja multimedialna online. Rozpoznawanie i podawanie i utrwalanie nazw zwierząt mieszkających w zoo. Naśladowanie odgłosów zwierząt zamieszkujących zoo. Należy włączyć prezentację poprzez link:

https://www.youtube.com/watch?v=uiH3OcmEYDU

 

5. „Co to za zwierzę?” – rozwiązywanie zagadek tematycznych. Rodzic zadaje dziecku zagadki.

 

Kolorowych piór ma w bród,

a między oczami wielki dziób.

Ten głośny skrzek to jej zasługa,

bo to jest głośna... (papuga)

 

Do konia trochę podobna

tak samo rży, gdy jest głodna.

Czarne pasy ma tam, gdzie są żebra,

bo to jest wesoła ... (zebra)

 

Szary, duże uszy i trąba,

taki ma wygląd, że bomba!

Wielki jest jak cała jabłoń,

bo to jest szary... (słoń)

 

Jestem duży i wesoły,

pływam w wodzie całkiem goły.

Błoto? Co mi tam!

Ja jestem szary... (hipopotam)

 

Jest królem,

lecz nie w koronie,

ma grzywę,

choć nie jest koniem. (lew)

 

Gdy zobaczysz ją w ZOO,

robi Ci się wesoło.

Skacze, broi, miny stroi,

ludzi wcale się nie boi. (małpka)

 

6. „Ale w ZOO jest wesoło” – rysowanie pracy przedstawiającej zoo na kartonie.

Dziecko rysuje kredkami ulubione zwierzątka mieszkające w ZOO i wyjaśnia dlaczego właśnie te zwierzątka podobają mu się najbardziej (zwracamy uwagę, aby dziecko wypowiadało się całym zdaniem).

(rodzic może dorysować wybrane elementy na pracy dziecka np. klatkę, ogrodzenie). Pracę dziecko wiesza u siebie w pokoju.

 

7. „Pingwin” – zabawa ruchowa przy piosence dostępnej pod linkiem:

https://www.youtube.com/watch?v=0zNJmhjJCBY

Dziecko śpiewa i naśladuje ruchy pingwinka.

 

8. „Masażyk ZOO” – przeprowadzenie masażu zgodnie z instrukcją, osoba masowana kładzie się na brzuchu, następnie role można zamienić.

ZOO

Bolesław Kołodziejski

Tutaj w ZOO jest wesoło,

Tutaj małpki skaczą w koło, (skoki dłonią po okręgu)

Tutaj ciężko chodzą słonie, (naciskanie pleców wewnętrzną stroną dłoni)

Biegną zebry niczym konie, (lekkie stukanie dłońmi zwiniętymi w pięści)

Żółwie wolno ścieżką kłapią, (powolne lekkie przykładanie dłoni za dłonią do pleców)

W wodzie złote rybki chlapią, (pocieranie pleców raz wewnętrzną, raz zewnętrzną stroną dłoni)

Szop pracz, takie czyste zwierzę,

Ciągle sobie coś tam pierze. (pocieranie dłońmi pleców)

Struś dostojnie w koło chodzi,

Spieszyć mu się nie uchodzi, (powolne kroczenie po plecach dwoma palcami)

A w najdalszej części zoo,

Dwa leniwce się gramolą, (wolne przesuwanie dłoni z góry do dołu, z boku ku środkowi

pleców)

Wolno wchodząc na dwa drzewa,

Gdzie się każdy z nich wygrzewa, (zatrzymanie dłoni)

I zapada w sen głęboki…

 

9. „Grzywa” – usprawnianie małej motoryki, napięcia mięśni dłoni, koordynacji wzrokowo-ruchowej. Rodzicu przygotuj dziecku pięć klamerek, niech prawą ręką przyczepi klamerki do rękawa lewej ręki i odwrotnie. W ten sposób stworzą grzywę konia, poruszają ręką, sprawdzają, jak grzywa się rusza.

 

10. „Zwierzątko z talerzyka”- praca plastyczna z wykorzystaniem talerzyka papierowego. Drogi Rodzicu, jeśli nie masz papierowego talerzyka wystarczy odrysować koło z papieru. Możemy zachęcić dziecko do samodzielnego wycięcia.  

11. „Gąski” – zabawa ruchowa

Po jednej stronie pokoju stoi rodzic, który jest „mamą gąską”, po drugiej stronie – dziecko, czyli „mała gąska”, pomiędzy nimi – drugi rodzic „wilk”. Mama „gąska” woła: Gąski, gąski do domu, „gąska” odpowiada: Boję się”, mama gąska pyta: Czego?, dziecko „gąska” odpowiada: Wilka złego, mama: A gdzie on jest? „gąska” Za płotem. Mama „gąska”: Gąsko, gąsko do domu. Dziecko biegnie w stronę mamy. „Wilk” – poruszając się jedynie wzdłuż wyznaczonej linii w poprzek pokoju – próbuje złapać gąskę poprzez dotknięcie jej. Zabawa trwa tak długo, jak dziecko wykazuje nią zainteresowanie.

(zapraszamy do zabawy rodzeństwo).

 

12. „Lisek” - zabawa ze śpiewem (zabawa tradycyjna. Zapraszamy do zabawy rodzeństwo, jeżeli nie ma takiej możliwości zapraszamy do porannej gimnastyki przy piosence „Głowa, ramiona...” dostępnej pod linkiem:

https://www.youtube.com/watch?v=30BVfTvlsrE).

 

Zabawa „Chodzi Lisek”

„Chodzi lisek koło drogi

Cichuteńko stawia nogi,

Do kurnika się zakrada,

nic nikomu nie powiada”

 

(na słowo: „nie powiada” podrzuca chusteczkę rodzeństwu, rodzicowi).

 

13. „Kto tak hałasuje?” – rozmowa na temat zwierząt mieszkających w lasach oraz niebezpieczeństw z tym związanych na podstawie doświadczeń dziecka i fragmentów opowiadania Zofii Staneckiej „Basia i wyprawa do lasu”.

 

Basia i wyprawa do lasu (fragment)

Zofia Stanecka

(...)

Chrup, chrup! – pod stopami zachrzęściły im szyszki.

– Zaraz poszukamy twoich kuzynów – szepnęła Basia do siedzącego w koszu Miśka Zdziśka.

– Coś Ty! W tym lesie nie ma niedźwiedzi – powiedział Janek, ale na wszelki wypadek obejrzał się za siebie.

– A wilki? – Basia przysunęła się do niego trochę bliżej. – Myślisz, że tu są wilki?

– Nie wiem. Antek mówił, że jak był w górach, to słyszał wycie, ale wcale się nie bał. Nic a nic. – Janek umilkł i w ciszy, jaka zapadła, Basia usłyszała bicie własnego serca. Łup, łup! – waliło jak oszalałe. Po chwili oprócz niego usłyszała coś jeszcze. Szum wiatru w gałęziach, trzask pękających gałązek i szelest opadających na ziemię liści. I jeszcze ptaki. Tirit, tirit! – zaświergotało nad ich głowami. Tju, tju, tju! – echo rozniosło czyjeś śpiewane nawoływanie.

 

A gdzieś dalej w lesie rozległ się rytmiczny stukot: łup, łup, łup! Łup, łup, łup!

– Słyszycie dzięcioła? – spytała Mama, która nadeszła nie wiadomo kiedy ścieżką od strony

parkingu. Basia aż podskoczyła na dźwięk jej głosu. – Jest tam. – Mama wskazała między drzewa.

Wysoko na suchej sośnie siedział biało-czarny ptak z czerwonym łebkiem i walił w pień dziobem.

– Po co on to robi? Nie boli go od tego głowa? – wyszeptała Basia.

Mówiła półgłosem, bo bała się, że dzięcioł odfrunie, jeśli zapyta zbyt głośno.

– Wyławia robale – wyjaśnił też szeptem Janek.

– Nie robale, tylko owady – poprawiła go Mama. (...)

 

Rodzic zadaje dziecku pytania: Jakie zwierzęta spotkała w lesie Basia? Jakie zwierzątka ty

synku/córeczko spotkałeś/-aś, gdy byłeś/-aś w lesie? Jak się wtedy zachowałeś/-aś

Rodzic kończy wypowiedź dziecka: Pamiętaj synku/ córeczko o odpowiednim zachowaniu w lesie, jest to bardzo ważne zarówno dla Ciebie jak i dla zwierząt tam mieszkających.

Matematyczne zagadki – dziecko rozwiązuje zagadki podane przez dorosłego.

* Jak nazywa się duży palec u dłoni?

* Wymień dwa pojazdy posiadające tylko dwa koła?

* Którą dłoń podajemy na powitanie?

*  Ile palców u obu dłoni ma człowiek?

*  Ile dzieci dostanie jabłko jeżeli w koszyku jest ich 6?

*  Jak nazywa się figura geometryczna, która ma wszystkie boki równe?

*  Która z tych liczb jest większa 5 czy 3?

*  Ile to jest razem 3 i 3?

*  Ile boków ma trójkąt?

O jakiej liczbie myślę ?

Na dywanie rozkładamy kartoniki z cyframi 1-10. Osoba dorosła prosi dziecko o odgadnięcie o jakiej liczbie pomyślał. Podaje informacje na przykład: liczba, o której myślę jest mniejsza o 1 od 5, a większa o 1 od 3. Co to za liczba? Dziecko odpowiada na głos i podnosi do góry kartonik z odpowiednia liczbą.

Chodzenie „pod dyktando”

Dorosły stoi obok dziecka i mówi: Dwa kroki w prawo… ( wykonują). Teraz trzy kroki do przodu… cztery kroki do tyłu… Pięć kroków w lewo… W tym ćwiczeniu ważna jest przemienność: dorosły „dyktuje” – dziecko odlicza kroki, następnie dziecko „dyktuje”, a dorosły chodzi. Mogą poruszać się „pod dyktando” wspólnie lub oddzielnie.

Wyższa – niższa

 W talii kart zostaw tylko karty z liczbami. Podziel karty na dwie równe części i przed każdym graczem połóż połowę kart kolorem w dół. Gracze jednocześnie odwracają górną kartą ze swojego zestawu. Wyższa karta wygrywa, ale gracz musi domagać się przyznania mu punktu. Oczywiście dziecku należy dać czasu na określenie, która karta jest wyższa. Można grę utrudnić: gracze odejmują od liczby wyższej — niższą. Wygrywa ten, kto pierwszy poda wynik.

Zakupy

Wyjmijcie z pudełka 10 herbatników, ciasteczek lub biszkoptów i pobawcie się w kupowanie. W zabawie każde ciasteczko może kosztować 1 grosz. Daj dziecku pięć monet 1 gr, jedną monetą 5 gr i jedną monetą 10 gr. Zaproponuj, by kupiło 5 ciasteczek — pokaż dziecku, że może „zapłacić” pięcioma monetami groszowymi, albo jedną monetą pięciogroszową. Pokaż, że przy płaceniu monetą o nominale 10 gr dziecko otrzyma resztą.

Drabina

Kredą na chodniku narysuj drabinę i opisz ją liczbami od 1 do 10. Poproś dziecko, by stanęło na liczbie 4. Potem podaj inną liczbę. Gdy dziecko przestanie liczyć kroki, powiedz: „Tak, 4 dodać 2 równa się 6, rzuć kostką i powtórz ćwiczenie z dodawaniem lub z odejmowaniem (np. 6 odjąć 1 równa się 5) Można rysować dłuższe drabiny (do 20) lub grać w domu, a drabinę narysować na papierze.

Drodzy Rodzice, zachęcamy do nauki wierszy, piosenek oraz czytania opowiadań dla naszych starszaków.

Zwierzęta małe i duże – wysłuchanie opowiadania i rozmowa na temat jego treści. R. zaprasza dziecko do wysłuchania opowiadania o zwierzętach. Prosi o uważne słuchanie i zapamiętanie, czym różni się pszczoła od osy, jakie zwierzęta mają podobny kolor skóry, dlaczego konie noszą takie dziwne nazwy..

Zwierzęta małe i duże Maciej Bennewicz

– Osa! – Ada zaczęła nerwowo machać rękami, żeby odgonić owada.

– To nie jest osa, tylko pszczoła – stwierdziła spokojnie babcia. – Przestań machać, to spokoj­nie odleci i nic ci nie zrobi. A jak machasz, to możesz ją tylko zdenerwować. Pomyśli, że chcesz jej zrobić krzywdę.

– Skąd wiesz, babciu, że to pszczoła? – spytała Ada.

– Mój tata był pszczelarzem, a teraz mój brat, Stanisław, również zajmuje się pszczelarstwem. Całe dzieciństwo mieszkaliśmy z pszczołami. Osy są dłuższe i jaśniejsze od pszczół. A pszczółki są krępe, grubiutkie i ciemne. Mają też więcej brązowych włosków. Pewnie szukała tutaj pyłku kwiatów. Pszczoły rzadko kogoś żądlą bez powodu, to bardzo pożyteczne owady.

– Wiem, babciu, robią miód – stwierdziła Ada.

– Tak, aniołku. – Babcia czasem w ten miły sposób zwracała się do Ady. – Pszczoły wytwa­rzają miód z pyłku kwiatów. Muszą się dużo napracować, żeby zebrać zapasy. Jeden słoiczek miodu to praca setek pszczół.

– Babciu, a skąd pszczoły wiedzą, dokąd mają lecieć po ten pyłek, z którego robią miód – spytał Adam. – Przecież nie potrafią mówić. Nie mogą spytać o drogę, nie mają też map ani nawigacji.

– Pszczoły wylatują z ula na zwiad. Jeśli któraś z nich znajdzie pole pełne smakowitego pyłku kwiatowego, na przykład kwitnącego rzepaku, lub aleję lip, wówczas zbiera pyłek i wraca do ula. Na miejscu informuje pozostałe pszczoły w ich specjalnym, tajemniczym języku.

– W tajemniczym języku? – zdziwił się Adam.

– Tak – przytaknęła babcia. – Pszczółka tańczy i w ten sposób pokazuje innym pszczołom, którędy lecieć na pole obfite w pyłek, jak jest daleko i jakie znaki po drodze wskażą właściwy kierunek.

– Tańczy? – powtórzyła Ada.

– Tak jest, macha skrzydełkami, wykonuje specjalne kroki i to jest tajemnicza mowa pszczół. Inne się przyglądają, a potem, żeby zapamiętać trasę, naśladują ruchy mądrej przewodniczki. I już kilka chwil później pole jest pełne pszczół, które zbierają pyłek. Pszczoły przenoszą pyłek z kwiatu na kwiat, dzięki czemu zapylają kwiaty, a te mogą potem zmieni się w owoce.

– A przy okazji z pyłku powstaje miód – dodała Ada.

– Znakomicie – pochwaliła ją babcia.

– Pszczoła jest prawie takiego samego koloru jak żyrafa – stwierdził Adam, który przeglądał właśnie książkę o zwierzętach. – Czy żyrafy też zapylają kwiaty? – Chłopiec wskazał fotografię, na której długi język żyrafy dotykał liści na wysokim drzewie.

– Nie, syneczku – odpowiedziała babcia, która była biologiem, dlatego znała się na zwierzę­tach jak nikt w rodzinie. – Żyrafy jedzą liście. Muszą szybko obgryźć jedno drzewo akacji, gdyż ta roślina potrafi ostrzegać inne w pobliżu przed intruzami.

– Babciu, w jaki sposób akacje ostrzegają się nawzajem? – spytała Ada.

– Po kilku minutach obgryzania sok w liściach robi się gorzki i przestaje żyrafom smakować. Dzięki temu akacja traci tylko trochę liści. Gdyby nie ten ochronny zabieg, mogłaby stracić ich zbyt wiele i nie przeżyć. Jednak dzięki mechanizmowi obronnemu chroni siebie i inne drzewa w pobliżu, które na sygnał także gorzknieją.

– Bardzo mądre te akacje – stwierdziła Ada.

– Ciekawe, czy na świecie są jeszcze inne zwierzęta w podobnym kolorze jak pszczoły i żyrafy – zamyślił się Adam.

– Nie mówi się „w kolorze” tylko w podobnym umaszczeniu, prawda, babciu? – Ada zrobiła mądrą minę.

Adam wzruszył ramionami i ostentacyjnie odwrócił się, zakrywając książkę.

– Można mówić, jak się chce – żachnął się.

– Zamiast się kłócić i robić sobie przykrość, poszukajcie zwierząt podobnych do pszczół, czy­li żółto-pomarańczowo-brązowych – zarządziła babcia.

Pogłaskała Adama po głowie i poprosiła o przyniesienie kilku książek. Po chwili na stole pojawiły się zdjęcia i rysunki tygrysa, szerszenia, kota domowego, psa, kameleona i konia.

– Co do słowa „umaszczenie” to prawda, tak się mówi – stwierdziła babcia. – Kolor zwierzę­cia to inaczej jego umaszczenie. Hodowcy koni nazywają w bardzo ciekawy sposób różne kolo­ry, czyli umaszczenia tych zwierząt. Na przykład koń, który wydał się wam podobny do pszczo­ły, nosi nazwę srokacz albo inaczej koń maści srokatej.

Adam wstał i po chwili przyniósł kolejną książkę, tym razem z fotografiami koni.

– Naucz nas, babciu, maści koni – zaproponował i wskazał palcem jasnobrązowego konia z ciemnobrązową grzywą.

– To koń gniady – odpowiedziała babcia, poprawiając okulary.

Adam przerzucił kilka kartek i w końcu jego palec trafił na szarobiałego konia w czarnobrą­zowe ciapki.

– Wygląda jak lody straciatella – ucieszyła się Ada. – Uwielbiam ten smak.

– To jest maść taranta albo tarantowata – stwierdziła babcia.

Adam wskazał czarnego konia.

– To koń kary – odpowiedział babcia. – Ten ma granatowy połysk, więc mówi się o nim koń kruczy, bo ma umaszczenie podobne do tego ptaka. U koni mówimy o umaszczeniu, u ptaków – o upierzeniu.

– A kruki, babciu, co to za ptaki? – spytała Ada.

– Kruki żyją bardzo długo. Najstarszy żył ponoć w Londynie na zamku Tower. Miał 44 lata. Kruki łączą się w pary na całe życie. Potrafią bronić swego terytorium i są wszystkożerne, czyli jedzą, co im do dzioba wpadnie. – Babcia zaśmiała się i wyciągnęła z szafki herbatniki.

– Super, znamy już cztery umaszczenia koni! – Adam aż klasnął w ręce z radości. – Srokacz, gniady, taranta i kary.

– Oraz zwyczaje pszczół, żyraf i kruków – uzupełniła Ada.

– Proponuję małe powtórzenie. Wydrukujemy czarno-białe rysunki koni, a wy pokoloruje­cie je zgodnie z poznanym umaszczeniem.

– Super! – ucieszyły się dzieciaki.

– Babciu, a można narysować srebrnego konia – spytała Ada. – Takiego jak jednorożec?

– Oczywiście, że tak, koń o srebrnym umaszczeniu to maść siwa lub biała, a lekko kremowa to jeleniowata.

Srokacz, gniady, taranta i kary

Gdy razem ustawisz – będą dwie pary.

W jednym powozie cztery koniki,

Jadą w zaprzęgu zwanym kwadryga.

A piąty konik jak jednorożec

Siwą ma grzywę i białe nozdrza.

Cały jest biały, to umaszczenie

Czasem nazywa się maścią jelenia.

Po przeczytaniu opowiadania R. zadaje dziecku pytania: O jakich zwierzętach opowiadała bab­cia? Czy zapamiętałeś, czym różni się pszczoła od osy? Skąd pszczoły wiedzą, gdzie mają lecieć po pyłek kwiatowy? Jak myślisz, czy takie naśladowanie ruchów pszczoły jest proste? Jakie inne zwierzęta mają „kolor” podobny do pszczół? Czy wiecie dlaczego zwierzęta mają paski? (Paski służą za kamuflaż i zapewniają ochronę przed drapieżnikami. Pomagają też regulować temperaturę ciała –czarne paski pochłaniają ciepło, a jasne je oddają).

 

 „Jak wygląda znak odejmowania? – zabawa ruchowa. R. prezentuje dziecku sposób pisania znaku odejmowania. Następnie prosi dziecko, by spróbowało go pokazać za pomocą różnych części ciała. Na koniec dzieci piszą znak odejmo­wania w powietrzu i na podłodze.

  „Jakie słyszysz zwierzę?” – zabawa dźwiękowa. R. odtwarza nagranie odgłosów wydawanych przez różne zwierzęta (małpa, tygrys, słoń, papuga, foka). Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jakie zwierzę właśnie słyszały.

 https://www.youtube.com/watch?v=7z1YmPrPhDg

„Mapa świata” – oglądanie filmiku o zwierzętach afrykańskich.

https://www.youtube.com/watch?v=-lm80PTQU8I

Następnie Rodzic opowiada  o najbardziej niebezpiecznych zwierzętach, które nazwano „Wielką Piątką Afryki” (Big Five): lwa, słonia afrykańskiego, nosorożca czarnego, lampar­ta, bawoła afrykańskiego. Zwraca uwagę na przystosowanie się zwierząt do środowiska, w którym żyją.

Lew – łapy zakończone ostrymi pazurami, silne szczęki doskonałe do powalania i zabijania nawet bardzo dużych zwierząt, groźnie wyglądająca grzywa, która zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę głowy i szyi podczas walki.

Słoń afrykański– duże uszy wykorzystywane do chłodzenia, długa trąba zakończona dwoma pal­czastymi wyrostkami służąca do oddychania, wąchania, picia, kąpieli, zbierania pożywienia i zry­wania gałęzi z wyższych partii drzew, ciosy służące do obrony, miękka i delikatna spodnia strona stóp, dzięki czemu słoń może poruszać się bezszelestnie. Po kąpieli słonie obsypują wilgotną skórę piaskiem, a powstała w ten sposób warstwa kurzu i błota pomaga im chronić się przed słońcem i owadami.

Nosorożec czarny – żywi się zróżnicowanym pokarmem roślinnym, ma szerokie i płaskie zęby trzo­nowe służące mu do rozcierania liści. Róg wykorzystuje do obrony. Gruba skóra stanowi ochronny pancerz a tarzanie się w błocie pomaga utrzymać niską temperaturę ciała i chroni przed pasożyta­mi. Nosorożec biega bardzo szybko.

Lampart – dzięki ubarwieniu jest prawie niewidoczny wśród traw lub liści drzew. Ma szerokie łapy z ostrymi pazurami. Cechują go niebywała zwinność i siła – lamparty potrafią się wspinać, wcią­gnąć na drzewa ofiary trzy razy cięższe od siebie. Lampart potrafi świetnie pływać i wykonywać siedmiometrowe skoki.

Bawół afrykański jest roślinożercą o ogromnej wadze (zwykle od 500 do 900 kg). Osadzone na du­żej głowie potężne, ostre rogi służą do obrony i ataku. Bawoły mają silne kończyny, które są zakoń­czone dwoma palcami pokrytymi racicami).

1. zadaje pytanie: Dlaczego zwierzęta z Wielkiej Piątki Afryki uważa się za najniebezpieczniejsze zwierzęta świata? Dziecko zgłasza swoje pomysły i wymienia poglądy. (Te zwierzęta są znane z waleczności, zwłaszcza gdy bronią młodych lub zostaną zranione).

 

„Bilety do zoo” – zabawa matematyczna. Praca z W10 lub prawdziwymi pieniędzmi. Dzieci przypomi­nają sobie wygląd i nominały poszczególnych monet i banknotów. R. zaprasza dzieci do układania sylwet ilustrujących opowiadanie: Adam chce kupić bilet do zoo dla siebie i dla taty. Bilet dla do­rosłego kosztuje 6 zł, dla dziecka – 4 zł. Jakimi monetami może zapłacić za swój bilet? Wybierzcie odpowiednie monety i ułóżcie je. Czy istnieje tylko jeden sposób zapłaty? Dzieci dodają odpowied­nie wartości, posługując się sylwetami. N. proponuje inne zagadki: Adam zaprosił do zoo Adę. Ile zapłacą za bilety? Ada idzie do zoo z mamą. Ile zapłacą za bilety?

 

 „Plan zoo” – wykonanie z pomocą Rodzica  planu zoo. Dzieci rysują na szarym papierze wybiegi dla zwie­rząt, basen hipopotama, ptaszarnie, małpiarnie itd. Wklejają sylwety zwierząt. • kartki, kredki, materiały plastyczne, sylwety zwierząt z zoo

 

 Tylko raz – wysłuchanie wiersza Mieczysławy Buczkówny i rozmowa na temat jego treści.

 Chcą żyć, jak i ty żyjesz,

wszystkie na świecie zwierzęta,

i mrówki, i żaby, i żmije,

i pszczoła wiecznie zajęta.

 Przypatrz się z bliska dżdżownicy,

biedronce, jak kropki liczy,

jaskółce, jak gniazdo kleci,

jak pająk rozsnuwa sieci.

 I paź królowej - motyl -

niech fruwa tęczowo - złoty,

i ślimak środkiem dróżki

niech pełznie, wystawia różki…

 Niech skacze pasikonik,

niech świerszczyk w trawie dzwoni…

Dla nich kwitnie łąka, dla nich rośnie las.

Jak i ty – żyją tylko raz

 Po przeczytaniu wiersza R. prowadzi rozmowę: O jakich zwierzętach jest mowa w wierszu? Gdzie moż­na je spotkać? Co jest ich wspólnym marzeniem? R. porządkując odpowiedzi dzieci podkreśla, że nie­zależnie od gatunku, każdy ma prawo do życia i każdy jest potrzebny, dlatego należy mu się szacunek.

 Samodzielna praca z KZ 78–79 – utrwalenie informacji o zwierzętach, które dziko żyją w Polsce. Rozmowa na temat parków narodowych w Polsce i ich symboli. Odnajdywanie na mapie symboli parków narodowych.

 „Kim jestem?” – zabawa ruchowo-naśladowcza. Dziecko naśladuje poruszanie się poszczególnych zwierząt w rytm muzyki: niedźwiedzie – poruszają się na czworakach, zające – skaczą, dzięcioły – uderzają ręką o podłogę, wiewiórki – skaczą i jedzą orzeszki, dziki – ryją w ziemi (na czworakach udają, że pocierają nosem o podłogę).

 „Krzyżówka ze zwierzętami” – zabawa językowa z użyciem Alfa­betu. Dzieci układają krzyżówkę z nazwami zwierząt z polskich lasów. Na koniec dziecko z Rodzicem odczytują ułożone nazwy zwierząt, wymieniają się informacjami na temat danego zwierzęcia – gdzie żyje, jak wygląda, co je itp.

 „Pies przyjacielem człowieka” – oglądanie filmu o psach różnych ras (owczarki, labradory, teriery, husky, mopsy, rottweilery, amstaffy, yorki).

https://www.youtube.com/watch?v=SLthK7t7cBQ

https://www.youtube.com/watch?v=4z4-y3olnf4

Rodzic pyta dziecko, czy prawdziwe jest powiedzenie: Pies przyjacielem człowieka. Jeśli tak, to w jakich sytuacjach przejawia się ta przyjaźń? Dzieci podają przykłady. Następnie wspólnie zastanawiają się, w jaki sposób należy dbać o psa

  „Bądźmy bezpieczni” – tworzenie z dziećmi kodeksu właściwego zachowania się wobec niezna­nych zwierząt. Rodzic kładzie duży arkusz papieru i flama­stry. R. prowadzi rozmowę, podczas której dzieci ustalają zasady, jakich należy przestrzegać wobec nieznanych zwierząt. R. zadaje pytania pomocnicze: Czy wszystkie psy są przyjazne? Czy można pogłaskać nieznanego psa? Czy należy uciekać przed psem, który nas goni? Czy można odwracać się tyłem do dużego psa? Czy można patrzeć psu prosto w oczy? Jaką pozycję przyjąć w razie ataku psa? W jakich sytuacjach psy bywają groźne, agresywne? Dzieci ustalają wspólnie z R., czego nie wolno robić, kiedy spotka się na swojej drodze obcego psa (podchodzić zbyt blisko, zacze­piać, zabierać czegoś, uciekać), chętne dzieci rysują lub zapisują daną zasadę na arkuszu papieru. R. mówi: Pies, gdy zamierza zaatakować, wysyła następujące sygnały: jeży sierść, „kładzie” uszy, stoi na sztywnych łapach, ma uniesiony ogon, ma odsłonięte, dobrze widoczne zęby, warczy. Je­śli pies zaatakuje, należy: Zachować spokój. Wezwać pomoc (jeśli to możliwe i ktoś dorosły jest w pobliżu). Nie uciekać (pies ma wrodzony instynkt drapieżcy i podejmie pogoń). Nie szarpać się (zwierzę zaciśnie szczęki jeszcze mocniej). Nie patrzeć mu w oczy (zwierzę poczuje się drażnione i prowokowane). Przyjąć pozycję „żółwia”. Rodzic  prezentuje pozycję „żółwia”. Dzieci powtarza­ją ćwiczenie kilkakrotnie:

 

– spleść dłonie do wewnątrz,

– schować kciuki do środka,

– założyć ręce na kark i osłonić nimi również uszy,

– przykucnąć,

– przyciągnąć głowę do kolan,

– rozstawić stopy na zewnątrz. • duży arkusz papieru, flamastry

  „Uwaga, zły pies!” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko biega po pokoju, a na sygnał R. przy­bierają pozycję „żółwia”.

  „Moje zwierzątko” – przestrzenna praca plastyczna. Materiały: rajstopy, gumki recepturki, wypełniacz do maskotek lub watę, mazaki, papier kolorowy, klej, nożyczki, wstążki, druciki kreatywne. Dzieci wspólnie zastanawiają się, jak z zebranych przedmiotów zrobić psa, kota lub inne zwierzątko. Po ze­braniu pomysłów dzieci przystępują do pracy, korzystając ze wszystkich zgromadzonych materiałów. • rajstopy, gumki recepturki, wypełniacz do maskotek lub watę, mazaki, papier kolorowy, klej, nożyczki, wstążki, druciki kreatywne.

Wybuduj z dowolnych klocków Ogród zoologiczny - i umieść tam zwierzęta, które tam zamieszkują.

"Gniotek" za pomocą balonika i mąki ziemniaczanej (wsypanej do wnętrza niedmuchanego balona) stwórz Gniotka. Doczep mu włosy z włóczki, dorysuj flamastrem oczka, usta i nosek. Będzie super zabawa.

"Jakie zwierzątko chciałbyś mieć" praca plastyczna na kartonie dowolną techniką.

Na koniec kilka zabaw:

1."Ustaw się " - na hasło "stop" dziecko staje wyprostowane; na hasło "kot" - zwijamy się w kłębek; na hasło "pies"- wykonujemy trzy razy odgłos Hau, hau; na hasło " niedźwiedź -poruszamy się ciężko tupiąć nogami.

2."Kaczki na wodzie" - dziecko wykonuje przysiady. podnosi "niby kamień"i naśladuje puszczanie "kaczki" na wodzie - rzuty prawą i lewą ręką.

3."Kto silniejszy" - dziecko w parze z rodzicem przodem do siebie w siadzie rozkrocznym, stopy zwarte ze stopami współćwiczącego i wykonujemy ruchy jakby jechać rowerem. Do przodu i do tyłu.

4."Zanurzamy się " - wykonujemy kilka sprężystych podskoków obunóż w miejscu i przysiad podparty - niby zanurzamy się w wodzie.

5."Niedźwiedź zasypia" - w siadzie skulnym, z głową zbliżoną do kolan robią wydech> Następnie w siadzie prostym, ze wzniesionymi ramionami robią wdech.

6."Wesołe powitanie jeża" - dziecko skulone - udaje śpiącego jeża. Na uderzenie lub klaśnięcie jeżyk się budzi i wykonuje jakieś dowolne ćwiczenie. I tak na zmianę raz rodzic, raz dziecko.

7." Kim jestem" - dziecko naśladuje poruszanie się lub zachowanie jakiegoś zwierzątka - a druga osoba ma odgadnąć jakie to zwierzę. I zmiana ról.

Prosimy o wykonanie zadań w Kartach pracy z tematyki  " Zwierzęta duże i małe"

Życzymy przyjemnej pracy,zabawy i pięknie wykonanych prac plastyczno - technicznych.

Pozdrawiamy - Wasze Panie.